-
Lekker weg in eigen land
“Wie iets van de waanzin van het Israëlisch-Palestijns conflict wil zien moet in Hebron zijn. Hebron is apartheid, Hebron is geweld, Hebron is godsdienstwaanzin, moord, executies, onderdrukking en treiterijen. Hebron is waar het allemaal begon”. Dit is een quote die ik vond op Nomadandvillager.com. De inleiding van Lonely planet geeft ook niet per sé vertrouwen in een gezellig dagje uit naar Hebron. Met mijn eigen bezoek aan Hebron vorig jaar nog vers in het geheugen, was ik voorbereid op een dag apenkooien tussen de checkpoints, het zien van vernedering en buikpijn. Zat ik er toch mooi naast…. Tegen alle verwachtingen in, was het een uitje waar ik nog lang van…
-
She’s back!
Een jaar na mijn verblijf in Palestina ben ik weer terug. Terug om af te maken wat de vorige keer niet helemaal is gelukt. Maar zeker ook terug om mijn dierbare vrienden te zien én om mijn lieve broer te laten zien welke plek mijn leven een totaal andere dimensie heeft gegeven. Het is bizar om te ervaren en voelen dat het zo vertrouwd is om hier te zijn. Ik merk dat ik mezelf direct tot de orde roep. Vorig jaar schreef ik nog dat het gevaar loert dat je gewend raakt aan absurde situaties als je er wat langer in verkeert. Ik schreef ook, dat het belangrijk is om…
-
Turbulent
Op weg naar een hele bijzondere bestemming, zit ik in een vliegtuig met turbulentie die doet denken aan een tocht over een Libanese hobbelige weg in een gammel busje zonder rubber om de wielen. Alsof het zo moet zijn, is juist deze vlucht, die mij via Londen terug zal brengen naar het land dat ik vorig jaar in een semi verdoofde staat verliet, turbulenter dan ik ooit heb meegemaakt. Qua vliegen dan, want terwijl ik dit schrijf, besef ik mij hoeveel turbulentie ik het afgelopen jaar heb meegemaakt. Het terugkomen vanuit een plek die ik me niet kan herinneren en wakker worden in een bed op de intensive care van…
-
“We verloren zelfs de hoop om te sterven”
Het is een uitspraak die Shireen deed in de documentaire “oog in oog met IS” van Stacey Dooley. Shireen is een jonge Jezedi vrouw uit Irak die twee jaar lang als seksslaaf door een IS strijder werd vastgehouden. De verhalen die ze vertelt zijn te afgrijselijk om op te schrijven. Ondanks alle kracht die zij, afgezien van alle ellende uitstraalde, kon ik niets anders dan huilend naar de tv kijken….. Huil je wel eens als je tv kijkt? En dan niet om een film die je raakt tot in hart of een bizarre ontknoping van een belangrijke wedstrijd. Nee, huilen omdat je iets ziet wat je gewoon niet kan begrijpen.…
-
Werk
Nooit heb ik werken vervelend gevonden. Werken heeft me veel gebracht en vooral geleerd. Toch koos ik er afgelopen jaar voor om mijn werk op te zeggen. Een beginnend dertigers dilemma en een lichtelijke frustratie omtrent de stroperigheid van de organisatie waar ik werkte, bleken een fatale combinatie voor mij. Levend in een land als het onze en dankzij mijn opgespaarde vakantie dagen, kon ik vrij risicoloos drie maanden “vrij” nemen en op reis. Om daarna vol frisse moed en energie een nieuwe plek te vinden waar ik weer aan de slag zou gaan. Die reis is, zoals we weten, geweldig verrijkend geweest. Dat het einde van die reis…
-
Annie & Geluk
Ieder verhaal eindigt gelukkig als je maar vroeg genoeg ophoudt. Aldus mijn voorbeeld en inspiratie: Annie M.G. Schmidt. Soms als je je even niet helemaal ok voelt met hoe je ervoor staat, is deze wijsheid van Annie een zalvende mantra. Want als je misschien op tijd was opgehouden met iets doen, of sterker nog, er nooit aan was begonnen, had je je nu dan niet veel beter gevoeld? Heb ik alles eigenlijk gewoon in de hand? Zo lang alles op rolletjes loopt moet je daar eigenlijk vooral van genieten en dat koesteren. Zo lang het leuk is, moet je er niet bij nadenken, genieten en op tijd stoppen? Stoppen op…
-
Schrijven
Beleidsstukken, ellenlange zakelijk mails, scripties en essays heb ik jarenlang opgesteld en gezien als functionele documenten die iets konden of moesten bewerkstelligen. Over het algemeen wist ik wel dat mijn schrijfstijl de ontvanger informeerde op een niet al te droge manier, maar dat ik meer dan informerend kon schrijven en blijkbaar ook kan interesseren, is een ontdekking die ik afgelopen zomer heb gedaan. Dat dat schrijven mij daarnaast niet heel moeilijk afgaat is fijn maar dat het lezers ook nog eens boeit is iets dat niet alleen die lezers maar vooral mijzelf enorm heeft verrast. Dat mijn lezers vooral mijn familie en vrienden zijn, maakt het allicht een behoorlijk open…
-
Parels
Soms, heel soms, krijgt een mens de kans om het leven te leiden zoals het zou moeten zijn. Eigenlijk niet per se leiden zoals het zou moeten zijn, maar zien zoals het zou moeten zijn. Ik ben zo een gelukspoeper die dat haar hele leven al leeft zoals het zou moeten, ik zie dat echter pas sinds een paar maanden. Maanden die dat leven niet hebben veranderd maar die mij hebben doen inzien dat mijn leven bestaat uit parels. Parels van geluk. Geluk dat mij is aangereikt door de vele mensen die ik heb mogen ontmoeten in mijn leven. Beginnend bij de bron, mijn gezin en steeds meer ook, andere…
-
Geloof
“Ik beloof op mijn woord van eer en naar beste vermogen: te leven vanuit mijn verbondenheid met Christus in woord en daad; mij in dienst te stellen van zieken en gehandicapten en van hen die in enig opzicht medische verzorging of andere hulp behoeven; steun te verlenen en samen te werken met anderen ter voorkoming of leniging van menselijk leed; mij in te spannen voor de onderlinge saamhorigheid”. Deze belofte heb ik vorig jaar in september mogen afleggen. Mijn eigen overtuiging voor een rechtvaardig en menswaardig bestaan voor iedereen heb ik door deze belofte op een voor mij hele bijzondere manier kunnen en mogen bevestigen. Wat voor mij essentieel is,…
-
Hebron
“Hebron is not an easy place to visit by anyone’s standards. It feels notably more tense than any other area of the West Bank, and fending off myriad stall holders and touts playing their trade in the souk can be draining. At the same time, a visit is crucial for anyone wishing to understand the root of the settlement issue”. Aldus de Lonely Planet over Hebron. Gisteren mocht ik bij de baas eten. Buiten alle ervaringen die hij en zijn gezin met mij deelde, hebben we het ook uitgebreid over mijn ervaringen gehad. Hij was in shock toen ik vertelde dat ik nog niet ik Hebron was geweest. Een paar…
-
Wat ik me afvraag
Wat ik me afvraag. Wederom heeft mijn onnatuurlijke wekker mij gewekt met een schietsalvo. Uit pure onmacht heb ik mijn telefoon erbij gepakt en scroll door het nieuws. Ik stuit op het bericht waarbij het AD details over de formatie publiceert en dan vraag ik me toch werkelijk waar af, hoe het nu kan dat Nederlandse media, gedurende het precaire proces van formeren dit soort nieuws brengt? Wil de krant de formatie schade toebrengen? Is er geen vertrouwen in de formatie? Kan dat niet op een andere manier geuit worden? Men weet wat het effect van het publiceren van dit soort nieuws moet zijn. Gisteren hebben we toch al kunnen…
-
Watertanks
Gisteren was ik weer even in Jeruzalem. Zodra je de grens over gaat, zie je aan alles dat je in een andere omgeving bent. Een land waarin basis voorzieningen overal aanwezig zijn, waardoor de straten er opgeruimder en georganiseerder ogen. Wat ook direct opvalt, is dat er óp de huizen geen watertanks staan. Hier in de West Bank zie je overal op de daken watertanks waarin de bewoners water opslaan voor de momenten dat de watertoevoer uit de kranen is geblokkeerd. Water is er genoeg, alleen controle over de hoofdkraan ontbreekt. Het beheersen van de watertoevoer dient een mij nog onbekend doel. De tegenreactie op de dichte kranen, is een…
-
Zoeken
In mijn zoektocht naar het ontstaan van de situatie hier, kom ik meer en meer tot de conclusie dat eigenlijk niemand meer weet waar en hoe het echt is tot dit punt is gekomen. Laat staan dat men de oorzaak van het conflict begrijpt. Er zijn zoveel verschillende lezingen dat het me regelmatig duizelt. Iedere persoon met wie je waar ook ter wereld over de situatie spreekt, heeft een ander idee over wat er speelt. De angst die ik eerder beschreef is, ben ik bang, een grote oorzaak van de verschillende versies die er zijn. Daarnaast zijn trots, een gebrek aan informatie en woede andere bronnen van verwarring. Allereerst angst.…
-
Oase
Midden in de woestijn, honderden meters beneden zeeniveau, zit ik in een oase van rust, verkoeling en stilte, na te genieten van mijn digitale bezoekje aan het huwelijk, een heerlijke avond in de woestijn met fijne mensen en boven alles een geruster gevoel omdat mijn vader dankzij de goede zorgen van mijn moeder er een stuk beter aan toe is. De onzekerheid is er nog maar de zorgen zijn minder heftig dan eerder deze week. Van alles wat ik in de afgelopen maand heb meegemaakt zit ik nu echt op de meest surreële plek. Tussen alle droogte, bedoeïententjes, prikkeldraad, checkpoints en echt extreme hitte (40+) is het hier luxe, waait…
-
Thuis
Volgens van Dale een plaats waar iemand zich thuis voelt. Grappig, een definitie van een woord geven met daarin het woord zelf. Blijkbaar is het woord thuis voor ons zo gewoon, dat het geen uitleg behoeft. Thuis is denk ik ook zo persoonlijk en op vele manier uit te leggen dat van Dale het generiek heeft omschreven. Thuis heeft voor mij een hele nieuwe laag gekregen door hier te zijn. Het is niet alleen in een andere omgeving zijn die goed, warm en veilig voelt. Het is dat, plús het meenemen van mijn eigen thuis via mijn telefoon en dankzij WiFi. Zo kan hier ik mijn ervaringen delen met mijn…
-
Dingen die me verbazen
Er zijn hier ontelbare verhalen, geluiden en objecten die me verbazen. Verbazen op een manier die me vreemd is, en het best is te omschrijven als een cocktail van ongeloof, verwarring, openbaring, verdriet, boosheid, woede, afschuw, ongekend medelijden, pijn en confrontatie. Die mix, die ik ook wel eens een achtbaan noem heb ik vaker beschreven. Wat ik nog niet eerder heb gedeeld, is mijn verbazing over de dagelijkse dingen die me intrigeren, doen glimlachen, fascineren, gniffelen, verwonderen, genieten, trots maken en mij een gelukzalig gevoel geven. Minimaal zichtbaar voor anderen waarschijnlijk, maar voor mij de kers op de taart. Zo is er de hipster die met zijn staartje en hippe…
-
Bang
De knallen ’s nachts, de gewapende soldaten op straat en op daken, de jeeps met traangas en waterkanonnen die zo iets heftigs verspreiden waardoor je je kleren weg kan gooien en jezelf urenlang moet schoonschrobben, de rubberen kogels die hier door het rond vliegen of de onverwachte invallen. Het zouden zaken moeten zijn die me bang maken. Maar ik ben het niet, voor die dingen zeker niet. Waarom niet? Omdat al deze dingen niet op mij zijn gericht. Ik word er wel boos en verdrietig van, maar bang ben ik niet. Nou ja, niet bang voor dat. Maar ik ben wel bang. Bang voor de behandeling die me te wachten…
-
Jeruzalem
Herinner je je nog dat gevoel als er op het schoolplein werd gevochten? Je toekeek een wist dat het een oneerlijk gevecht was? Omdat het drie tegen één was of een van de vechtersbazen sowieso sterker was dan de ander of dat je zag dat een van hem iets wapenachtigs als een mes had en de ander niet? Hoopvol wachtend op de juf of meester die zou ingrijpen omdat je niet durfde in te grijpen? En dan dat knagende gevoel dat je de hele dag had, omdat je er aan bleef denken? Je afvragend hoe het met de vechtersbazen ging en proberen te bedenken waarom ze zo hard moesten zijn…
-
Medereizigers
Nog maar drie en een halve week mag en kan ik mezelf onderdompelen in dit warme bad dat soms zo heet is dat ik me eraan zou kunnen verbranden. Dan is het gallas (klaar/stop/over) en uit. Het voelt echt helemaal niet alsof ik hier pas drie weken ben. Zoals in “Het zijn ook gewoon maar mensen” van Joris Luijendijk is te lezen, schijn je in dit soort landen slechts in de eerste twee weken van je verblijf als een semi neutrale toeschouwer te kunnen fungeren, daarna is het over en heb je te veel gezien om je neutraal te kunnen blijven opstellen. In de afgelopen drie dagen waren er twee…
-
Streetlife
Om de hoek van mijn Amsterdamse huis staat sinds kort een broodkar, zo een ouderwetse semi tuk tuk met een “authentieke” verkoper met een alpino op zijn hoofd, een schort vol bloem sporen en een fijn Frans accent. Een aanwinst voor de buurt want Olivier verkoopt niet alleen zalig brood, het is ook een ontmoetingsplek geworden waar iedereen casual bij kletst in het weekend. Hier, wordt de broodkar aangedreven door twee benen en een iets oudere man die al roepend door de straten trekt om zijn waar aan de man te brengen. Hij is een vast element in het straatbeeld hier tussen alle taxi’s en koffieverkopers. Het leven vindt hier…
-
A B C
De eerste drie letters van het alfabet zijn voor ons de eerste letters die we leren, de antwoord mogelijkheden bij examens of muzieknoten. In alle vormen staan de letters voor een manier om ons uit te drukken in verschillende vormen. Hier maken de A, B en C ook uit waar je je al dan niet vrij mag bewegen. Toen ik bij aankomst in Bethlehem vanuit Tel Aviv het checkpoint passeerde dacht ik, dat ik in Palestijns gebeid was. En ja hoor, wederom verkeerd gedacht…. Behalve de muren met checkpoints aan de grenzen tussen Israël en Palestina, zijn er tussen de overheden afspraken gemaakt over de verdeling van de machtsmandaat binnen…
-
BOEM!
Vannacht nét voor ik mijn oordopjes in mijn oren wilde wurmen, hoorde ik het: een knal. Zo een waarvan je, zonder het ooit eerder gehoord te hebben, zeker weet: dit was geen vuurwerk noch klapband, dit was een schot. In Bethlehem zijn er drie vluchtelingen kampen. De grootste is Dheisheh, daarna Ayda gevolgd door Beit Jibrin. Wetend dat men in de kampen ‘s nachts bijna dagelijks door invallen wordt opgeschrikt, vermoed ik dat die knal afkomstig was uit een van de kampen bij mij in de buurt. Kan ik mijn vermoeden bevestigen met een link naar een nieuwssite? Natuurlijk niet, schieten is hier geen nieuws. Toen ik navraag deed bij…
-
Trendgevoelig typje?
Ondanks dat ik normaal gezien behoorlijk blij wordt van mijn klerenkast thuis, leverde mijn garderobe me tijdens de voorbereiding van mijn reis al heel wat hoofdbrekens op. Bij reizen naar Arabische landen moet je er voor zorgen dat je je respect naar de cultuur toont in geklede kleding. Schouders en bovenbenen moeten bedekt zijn. Bedekte schouders ok, maar een hele stapel rokken tot over mijn knie? Laat ik daar met mijn lange benen nou net niet een hele voorraad van in de kast hebben liggen. En alleen maar broeken in de hitte, was ook niet mijn lievelingsoplossing om aan de dresscode te voldoen. Mooi excuus om te gaan shoppen zou…
-
Rust
Gisteren avond en nacht was het rustig in het kamp. De mannen hebben tot een uur of één kaartjes gelegd en gepassioneerd met elkaar over het leven gefilosofeerd. Iedereen heeft de kans gekregen om te slapen en de meesten werden pas rond een uur of zeven ruw gewekt door een graafmachine die in verband met rioolwerkzaamheden het asfalt aan het openbreken was. Geen soldaten dus vannacht. Hoe ik dat weet? Ik heb vannacht in het kamp geslapen. Er is binnen het kamp een guesthouse waar iedere geïnteresseerde mag logeren om iets meer te begrijpen van het leven in een vluchtelingenkamp. Om de activiteiten van Ibdaa echt te ervaren én vanuit…
-
Morgen zou ik naar Jordanië vertrekken
Precies ja, zou vertrekken. Nadat ik eindelijk had uitgevogeld hoe ik drie grenzen zou kunnen passeren, zodat ik een visum voor Jordanië zou kunnen verkrijgen, heb ik toch besloten om niet te gaan. Het voelt laf maar ook goed. Ik leg mezelf de beperking op om niet meer grenzen te passeren dan nodig. De reis van zeven uur, die slechts 100 km beslaat, maar vooral formele stappen bevat die tijd kosten, was een drempel die ik met lichte tegenzin wilde nemen. Maar het risico lopen dat ik misschien niet zou kunnen retourneren in verband met het verlopen of ongeldig verklaren van mijn visum hier, wil ik gewoon niet nemen. Dat…
-
Het kostbaarste bezit
Vannacht is de zoon van mijn baas gearresteerd en meegenomen naar een onbekende bestemming, waarschijnlijk een gevangenis. Om 04:00 kwam er een grote legermacht in het kamp en zijn er twee jonge mannen meegenomen, waaronder dus de zoon van de baas. De reden waarom hij is meegenomen is me niet geheel duidelijk, maar dat het iets te maken heeft met deelname aan demonstraties, lijkt een verklaring. Als jurist maar zeker ook als mens, is het evenredigheids- of proportionaliteitsbeginsel een basis principe voor mij. Een straf moet altijd gelijk zijn, of in verhouding staan tot de begane overtreding. Dat dit hier, naar mijn idee niet van toepassing is, doet me pijn…
-
Tinder & Snapchat zonder grenzen
Opeens herinner ik me, terwijl ik vandaag aan de rand van een bijzonder fijn zwembad lag, dat mijn collegaatje me haar Snapchat (een app waarmee (jonge) mensen foto’s de wereld in sturen) liet zien. Ze had de app recent geïnstalleerd en vond een mogelijkheid om mensen bij je in de buurt te volgen. Hoe het precies werkt, begrijp ik niet, maar het komt erop neer dat ze in de app de buurt aan het verkennen was. En opeens, uit het niets plopt er een foto vanuit de wachttoren op, van een van de bewakers die daar werkt! Ze schrok zich natuurlijk kapot. Ervan uitgaand dat ze bekenden tegen zou komen,…
-
De Palestijnse vluchteling voor Dummies
Het is weekend, ik neem de gelegenheid om een langere blog te schrijven om iets meer achtergrond over de vluchtelingen hier te geven. Onder andere naar aanleiding van vragen die ik hierover kreeg De lengte van de blog is tekenend voor de complexiteit van de materie. Toen ik M. eerder dit jaar tijdens een conferentie in Parijs leerde kennen, hoorde ik voor het eerst hoe moeilijk het is voor een Palestijn, om buiten de grenzen van zijn eigen land te reizen. Het verhaal dat M.mij vertelde over hoe hij vanuit Palestina drie grenzen moet passeren om vanuit Jordanië te kunnen reizen, omdat vliegen vanaf Tel Aviv überhaupt verboden is, vond…
-
Geloof en geweld in Bethlehem…..
Op de achtergrond zijn mijn huisgenoten druk aan het bidden. Waar mijn geloof mij in eerste instantie richting Bethlehem heeft gestuurd, voel ik steeds meer dat ik hier niet ben omdat ik katholiek ben maar doordat ik katholiek ben. Zonder mijn katholieke opvoeding en vorming zou ik waarschijnlijk niet snel hebben gedacht aan een reis als deze naar het Heilige land. De basis van mijn geloof ligt hier, niet alleen in de geboorte, het leven en de verijzenis van Jezus. Juist de normen en waarden die mij zo aan het hart liggen, komen van mijn opvoeding en hiervandaan. Dat hier inzetten, is een gift die me nederig, dankbaar en bij…
-
Feest aan de andere kant van de muur
Aan de andere kant van de muur, in Jeruzalem is het feest! En niet alleen in Jeruzalem wordt gevierd dat de onrechtmatige veiligheidsmaatregelen die er waren aangebracht bij de Al-Asqa moskee zijn verwijderd, wereldwijd haalt men opgelucht adem. Aan de andere kant zijn er twee partijen nog zoekend naar een juiste reactie op deze recente ontwikkelingen merk ik. 77% van de Israëli’s staat niet achter de beslissing om toe te geven aan de protesten, wat heel begrijpelijk is. Want het plaatsen van de poortjes had natuurlijk te maken met de angst die zij hebben. Ook kan ik me zo voorstellen dat het voelt als gezichtsverlies, er wordt in hun ogen…
-
Neutraal
Nu ik hier ruim een week ben, probeer ik voor mezelf te analyseren of ik op een bepaalde manier mijn (semi) neutrale houding ten opzichte van de situatie hier kan behouden. Ik kan me voorstellen dat mijn eerdere updates wellicht een ander beeld geven, omdat ik natuurlijk behoorlijk begaan ben met de locals hier. Ik probeer me echter te blijven bedenken hoe alle mensen, die geen onderdeel uitmaken van het systeem, lijden onder het systeem aan beide kanten van de muur. Mijn directe steun uitspreken voor een van de partijen zal ik daarom ook (proberen te) voorkomen omdat ik daarmee zou erkennen tegen de andere kant te zijn. Boven alles…
-
Wat je leest ben je zelf
De start van de dag met mijn mede guesthouse logees, blijkt een goed reflectie moment (naast het hier opschrijven natuurlijk). Ik was behoorlijk verrast en onder de indruk door de beslissing van de Israëli’s om de detectie poortjes te verwijderen en wilde dit graag delen. De eerste reactie die ik kreeg: “well I guess it’s good news. I actually don’t understand the whole fuzz about the extra security things”. Goed, ik ben hier niet om mensen te beoordelen, echter ik zou liegen als ik niet even moest slikken om die reactie. Toen ik probeerde uit te leggen waarom het zo groots was, viel het kwartje bij mijn gesprekspartner. Ze had…
-
Vrijheid en alle tijd
Vrijheid kent vele vormen. Een paar jaar geleden organiseerde ik met vrienden een internationaal kamp met als thema “friendship in freedom”. Vriendschap in vrijheid, zoiets simpels en wezenlijks dat je er eigenlijk nooit bij stilstaat hoeveel die vriendschap waard is. In die tijd maakte ik natuurlijk het onderscheid tussen vrij en niet vrij zijn in relatie tot oorlog en vrede maar zeker ook met betrekking tot handicaps die je beperken in je doen en laten. We waren en zijn zo trots dat dat thema mensen verbond voorbij nationaliteit of handicap en echte vriendschappen heeft gebracht zonder beperkingen. Dat ik me nu, drie jaar later, pas ga beseffen dat vrijheid nog…
-
Zondag in Bethlehem
Terwijl ik op de bank ga zitten om een update te schrijven, loopt er voor de deur een jonge knul met een Palestijnse vlag en verderop worden er brandjes aangestoken maar ook zijn de overburen vol passie hun auto aan het schoonmaken en uitzuigen. Wederom protesten omdat er nog geen verandering is in de recent ontstane situatie. Misschien ook om op een bepaalde manier extra aandacht te krijgen nu de Veiligheidsraad morgen een extra vergadering heeft ingelast om de ontwikkelingen hier te bespreken. De dagelijkse confrontatie met de omstandigheden waarin de mensen hier verkeren en het onmetelijk grote contrast met mijn leven blijft iedere keer weer diepe indruk op me…
-
Zaterdag in het Midden Oosten
Zaterdag en dus vrij? Eigenlijk is alleen de vrijdag hier rustdag (qua werk dan en dus tijd voor een demonstratie) en alle andere dagen wordt er gewoon gewerkt. Ik heb besloten dat ik daar niet helemaal aan mee ga doen, en in de weekenden ga “niksen” en verkennen. Vandaag wel een paar uurtjes gaan “werken” met name omdat ik wilde voelen of het weekend hier echt geen weekend is. Conclusie: zaterdag voelt hier in niets als onze zaterdagen maar echt als een doordeweekse dag. In niets is het de dag waarop je echt vrij bent en de wereld het minst van je verwacht qua (zakelijke) verplichtingen, zoals bij ons. Het…
-
Het begin van mijn (schrijf) avontuur
In de zomer van 2017 heb ik acht weken in Bethlehem “gewoond”. De bizar indrukwekkende dingen die ik daar zag, deden mij grijpen naar de pen en schrijven. Schrijven op een manier die voor mij nieuw was. Graag deel ik hier een zogenaamde bloemlezing van blogs die ik in die tijd heb geschreven. In de zomer van 2017 slechts voor een geselecteerd publiek en per heden openbaar toegankelijk. Dag drie is de dag waar mijn kennismaking met de cultuur en met name de situatie hier echt is gestart. In de ochtend ben ik met een taxi (die zijn hier als een uberBlack: je deelt een rit met mensen die dezelfde…
