Lekker weg in eigen land
“Wie iets van de waanzin van het Israëlisch-Palestijns conflict wil zien moet in Hebron zijn. Hebron is apartheid, Hebron is geweld, Hebron is godsdienstwaanzin, moord, executies, onderdrukking en treiterijen. Hebron is waar het allemaal begon”. Dit is een quote die ik vond op Nomadandvillager.com. De inleiding van Lonely planet geeft ook niet per sé vertrouwen in een gezellig dagje uit naar Hebron. Met mijn eigen bezoek aan Hebron vorig jaar nog vers in het geheugen, was ik voorbereid op een dag apenkooien tussen de checkpoints, het zien van vernedering en buikpijn.
Zat ik er toch mooi naast….
Tegen alle verwachtingen in, was het een uitje waar ik nog lang van zal nagenieten. We waren namelijk een dag op pad met M. en zeven andere vrienden. Het was voor hen een echt een dagje uit en daarom ook voor ons. Meemaken en zien hoe men hier lekker weg kan zijn in eigen land is een van de meest hoopgevende dingen, die ik hier sinds lange tijd heb mogen ervaren.
Net voor we naar Hebron vertrokken, waren er gewelddadige confrontaties tussen Israëlische militairen en inwoners van Hebron. Twee jongens zijn opgepakt en meegenomen naar een gevangenis voor onbepaalde tijd. Net voor we onze auto’s parkeerden in Hebron was de onrust pas opgelost, maar wij hebben daar niets van gemerkt. Het normale leven -voor zover je het normaal kan noemen- verliep weer zoals altijd, toen wij uit de auto stapten.
Het idee dat men zijn dagelijkse bezigheden oppakt na een dergelijke aanvaring, blijft onvoorstelbaar. Toch is het een kenmerk van hoe men hier omgaat met vernedering, onderdrukking, mishandeling, angst en boosheid. Dat men op een plek, verscheurd door bezetters en militairen waar ieder individu onophoudelijk wordt opgeschrokken door onmenselijke gedragingen, ook gewoon lekker een dag weg kan zijn, laat zien hoe je verzet kan bieden tegen die ellende.
Zoals M. mij vertelde “je kan er voor kiezen je leven op een depressieve manier te leiden of, je kiest voor een positieve houding. Uiteindelijk willen wij ook gewoon een normaal leven leiden”. Iedereen weet hier dondersgoed hoe de situatie in Hebron is. Maar moeten ze daarom alleen daar op focussen? Mijn Westerse en immer naar rechtvaardigheid zoekende ik, zou daar direct positief op antwoorden.
Gelukkig zijn mijn vrienden slimmer en vooral realistischer.
Gelukkig kunnen ze gewoon over de markt slenteren, genieten van de lekkerste humus, jagen op koopjes die ze in hun eigen dorp niet kunnen vinden en prachtige kerken bezoeken die al lang op de wensenlijst stonden.
Gelukkig kunnen ze de hele dag samen plezier en lol hebben en alle ellende die er meters verderop plaatsvindt geen aandacht geven.
Dit klinkt als een vreemde aanmoediging om ellende de rug toe te keren, maar dat is zeker niet het geval.
Zonder enige uitzondering zijn alle inwoners van Palestina zich meer dan bewust van de praktijken die er in en op hun land plaatsvinden. Daar de hele tijd mee bezig zijn, zou de bezetter alleen maar de bevestiging geven dat de toegepaste tactiek succesvol is. Dit zou betekenen dat ze hun eigen land
zouden opgeven. Zo lang ik leef, zal dat nooit gebeuren. Het bevrijden van de bezette geest door plezier te hebben, is daarom een prachtige manier van geweldloos verzet. Verzet dat mij hoop geeft.
Hoop en vertrouwen dat met deze instelling uiteindelijk een vreedzame oplossing voor dit conflict zal worden gevonden.
