Turbulent
Op weg naar een hele bijzondere bestemming, zit ik in een vliegtuig met turbulentie die doet denken aan een tocht over een Libanese hobbelige weg in een gammel busje zonder rubber om de wielen.
Alsof het zo moet zijn, is juist deze vlucht, die mij via Londen terug zal brengen naar het land dat ik vorig jaar in een semi verdoofde staat verliet, turbulenter dan ik ooit heb meegemaakt.
Qua vliegen dan, want terwijl ik dit schrijf, besef ik mij hoeveel turbulentie ik het afgelopen jaar heb meegemaakt.
Het terugkomen vanuit een plek die ik me niet kan herinneren en wakker worden in een bed op de intensive care van een ziekenhuis in een verscheurd land, was het begin van de bumpy ride die ik (bijna) achter me heb liggen. Het was een tocht die in het teken stond van de meest bizarre cyanide vergiftiging die ik door en amandel opliep in het Heilige Land. De surreële ervaring van de vergiftiging zelf heb ik gelukkig een mooie plek kunnen geven. Vanuit die plek herinner ik mij, hoe ik van helemaal okay en gezond, naar vreemde niet werkende benen en armen, hallucinerend, kruipend over de vloer, zocht naar hulp die ik wonder boven wonder kreeg van mijn buurvrouw K.. K. die zo adequaat was om mij tegen de adviezen van de dokter in, naar het dichtstbijzijnde beste ziekenhuis te laten brengen door een ambulance. Een ziekenhuis waar ze hebben gevochten voor mijn leven. Een ziekenhuis waar velen aan het waken waren voor mijn leven. Een ziekenhuis waar ik zelf zo onrustig was dat ik blijkbaar vastgebonden en tegenstribbelend bijna het spreekwoordelijke hoekje om ging. Een ziekenhuis van waaruit mijn dierbare thuisfront werd wakker geschud met een bericht dat ik ze nooit had willen laten horen. Maar ook een ziekenhuis van waaruit uiteindelijk alles goed is gekomen. Van waaruit ik mijn geliefden heb kunnen berichten dat het ok met me ging. Waar ik uiteindelijk wakker werd zonder enig besef van bovenstaande. Gelukkig maar, want voor alles wat daarna nog verwerkt moest worden had ik alle nog resterende energie nodig.
Het is een jaar geweest waarin boven alles dankbaarheid heeft gezegevierd. Dankbaarheid voor mijn vrienden en familie die er altijd voor me zijn. Dankbaarheid voor het leven en dankbaarheid voor mijn eigen weerbaarheid die me samen met mijn meest dierbare naasten, door hele donkere dagen heeft heen geloodst.
Het is een jaar geweest waar ik mijn leven lang op zal terugkijken, als het jaar dat mijn ogen (nog) meer heeft geopend voor alles wat niet klopt. Van een onbetrouwbaar lichaam tot en met beroerde behandeling van mensen wereldwijd. Misschien dat ik daarom nu ook heel erg aan de mensen in Palestina moet denken.
De turbulentie die we nu ervaren in het vliegtuig is echt niet okay, toch blijft iedereen behoorlijk kalm. Net zoals het daar achter die vermaledijde muur niet klopt, de mensen blijven veerkrachtig en weerbaar en iedere dag staan ze op met het vertrouwen in de toekomst. Hoewel vaker het tegendeel wordt bewezen, toch blijft de weerbaarheid de boventoon voeren. Het idee dat we in een kist boven de grond wiebelen (schudden is een beter woord) en geen invloed kunnen uitoefenen op wat er gaat gebeuren en ons helemaal moeten overgeven aan de kennis en kunde van de piloten, zou misschien wel eens een piepklein beetje in de buurt kunnen komen van de angst en hoop die achter de muur spelen.
En dan bekruipt me opeens een hele vreemde gewaarwording: angst is blijkbaar een behoorlijk divers concept. Je denkt misschien “ik heb genoeg meegemaakt, niets kan mij nog gek maken” maar nee dat is (in ieder geval bij mij) nonsens gebleken. Gedurende deze vlucht ben ik bang geweest, niet een beetje nee, echt bang. Het liet me deze tekst schrijven, want ik weet: wie schrijft die blijft. En ondanks de angst, zie en voel ik, nu we net veilig zijn geland (halleluja!), ook een vreemd soort van geluk. Geluk omdat ik blijkbaar weer een grote gelukspoeper ben. Wie heeft er namelijk weer een partij geluk gehad? Juist ja: ik! En deze ik, loopt straks als een loterij winnaar naar buiten en kan naar haar vrienden en aan de champagne. Het leven is alle bubbels met hobbels waard!
