Annie & Geluk
Ieder verhaal eindigt gelukkig als je maar vroeg genoeg ophoudt.
Aldus mijn voorbeeld en inspiratie: Annie M.G. Schmidt.
Soms als je je even niet helemaal ok voelt met hoe je ervoor staat, is deze wijsheid van Annie een zalvende mantra. Want als je misschien op tijd was opgehouden met iets doen, of sterker nog, er nooit aan was begonnen, had je je nu dan niet veel beter gevoeld? Heb ik alles eigenlijk gewoon in de hand? Zo lang alles op rolletjes loopt moet je daar eigenlijk vooral van genieten en dat koesteren. Zo lang het leuk is, moet je er niet bij nadenken, genieten en op tijd stoppen? Stoppen op of zelfs voor het hoogtepunt?
“Dat had ik zien aankomen!”
Een tekst die ik vroeger vaker hoorde dan mij lief was. Vooral wanneer ik weer eens met opengehaalde knieën, teervlekken op mijn lievelingsbroek of zonder verloren (voor mij) belangrijkheden vol verdriet of ongeloof naar het thuisfront terugkeerde. Wat kon ik daar slecht tegen! Als je me zag vallen, had me dan opgevangen of liever nog, gewaarschuwd….. waarom hebben jullie dit laten gebeuren?!
Omdat het nodig was om mij te laten vallen en opstaan.
Omdat je de beste lessen leert van vallen.
Vallen en opstaan.
Ook is het ervaren van de daarmee gepaard gaande gevoelens goed en leerzaam.
Heeft Annie gelijk?
Jazeker!
Maar wil dat ook zeggen dat je dus eigenlijk moet stoppen met leuke dingen doen zo lang je er nog van geniet?
Niet het risico willen lopen om geen gelukkig einde aan een verhaal te kunnen toevoegen?
Nee
De som der gelukkigheden wordt uiteindelijk alleen maar groter wanneer je een paar keer te laat bent gestopt. Het is waar, van vallen en opstaan leer je veel, ook al doet het pijn.
Zo let ik nu altijd meer op waar ik op ga zitten met mijn lievelingsbroek en om de een of andere reden verlies ik ook minder dingen, doordat ik lessen heb geleerd.
Lessen die mij verder hebben gebracht en zo zal het ook zijn met happy endings.
Geen geluk zo groot als wanneer je weet dat je er voor hebt gevochten en gevoeld hoe het zonder dat geluk is.
