Dingen die me verbazen
Er zijn hier ontelbare verhalen, geluiden en objecten die me verbazen. Verbazen op een manier die me vreemd is, en het best is te omschrijven als een cocktail van ongeloof, verwarring, openbaring, verdriet, boosheid, woede, afschuw, ongekend medelijden, pijn en confrontatie. Die mix, die ik ook wel eens een achtbaan noem heb ik vaker beschreven. Wat ik nog niet eerder heb gedeeld, is mijn verbazing over de dagelijkse dingen die me intrigeren, doen glimlachen, fascineren, gniffelen, verwonderen, genieten, trots maken en mij een gelukzalig gevoel geven. Minimaal zichtbaar voor anderen waarschijnlijk, maar voor mij de kers op de taart.
Zo is er de hipster die met zijn staartje en hippe juten tas over straat stapt alsof hij op weg is naar een koffietentje om daar als een Barista, zijn bretels vast te knopen en de hele dag prachtige creaties in het schuim van zijn vakkundig opgeklopte cappuccino’s te toveren.
Het trotse logo van het Guinness book of World records aan een muur, om aan te geven dat het grootste traditionele Palestijnse koekje hier is gebakken.
De tas van de kledingwinkel waarop het adres staat geschreven als “beside Al-Dibs Hospital” omdat mensen het anders nooit zullen terugvinden.
Het tuincentrum midden in de stad onder de brandende zon.
De kleding winkel waar je niet zomaar leuk droomt maar Nice Draemt.
De eigen creatieve manier om geld naar elkaar over te maken via PalPay (Palestine Pay) omdat PayPal voor jou geen ingang kent.
De prachtige bruidsparen waar je over struikelt op zondagen met hun dikke trouwauto’s.
De Stars & Bucks. De Starbucks, waar je Nescafé kan bestellen.
De smeulende afvalhoopjes die naast de weg liggen maar wonder boven wonder niet rieken. Al deze dingen en meer, kom ik op mijn wandelingen door Bethlehem tegen.
Ondanks en naast de negatieve verbazing, gelukkig ook verwondering. Verwondering die letterlijk op iedere straathoek te vinden is, als je het maar wilt zien. Het koesteren van de verwondering is volgens mij ook het erkennen van de identiteit van hen die zich niet laten kennen en ondanks alle misère, er weer bovenop krabbelen en er een dragelijke, leefbare en bruisende omgeving van weten te maken. En dat, dat is wonderbaarlijk!
