Medereizigers
Nog maar drie en een halve week mag en kan ik mezelf onderdompelen in dit warme bad dat soms zo heet is dat ik me eraan zou kunnen verbranden. Dan is het gallas (klaar/stop/over) en uit. Het voelt echt helemaal niet alsof ik hier pas drie weken ben. Zoals in “Het zijn ook gewoon maar mensen” van Joris Luijendijk is te lezen, schijn je in dit soort landen slechts in de eerste twee weken van je verblijf als een semi neutrale toeschouwer te kunnen fungeren, daarna is het over en heb je te veel gezien om je neutraal te kunnen blijven opstellen.
In de afgelopen drie dagen waren er twee nieuwe gasten in het guesthouse, S. , een gerenommeerd maar zeker ook behoorlijk bekritiseerd en geplaagd Pastor uit de UK en K. K. is een documentairemaker uit Nieuw Zeeland die voor behoorlijk hete vuren heeft gestaan voor zijn werk, denk hierbij aan een gijzeling en behoorlijk heftige bedreigingen. Met zijn drieën hebben we in drie dagen tijd een bijzondere band opgebouwd die ons alle drie een verrijking op onze eigen observaties en ervaring hier heeft gegeven. De afwezigheid van de manager in het Guesthouse was ons grootste cadeau, want de eindeloze gesprekken bij het ontbijt aan de keukentafel, in plaats van het ontbijt in de zaal, waren onvergetelijk.
S. is al meer dan twintig keer in Palestina geweest. Eerst als pelgrim maar snel daarna is hij zich gaan verdiepen in, en inzetten voor de Israëlisch-Palestijnse kwestie. Als pastor benadert hij de discussie op verschillende niveaus, waarvan een ervan zich richt op het begrijpen van de bijbel. Zonder teveel in de religieuze achtergrond van het ontstaan van de staat Israël te duiken, is het een feit dat de bijbel een essentiële rol speelt in het ontstaan van de roep om een Joodse staat. Voor zover ik het overigens begrijp, heeft de discussie die S. over zionisme aanzwengelt, vooral het doel om veel basale argumenten die ten grondslag liggen aan de rechtvaardiging van de ontstane staat in perspectief te plaatsen.
De kennis en ervaring van S. die echt duizendmaal verder rijkt dan alleen zijn theologische kundigheid boden mij, behalve inspiratie en extra kennis, gelukkig ook het inzicht dat ik hier nog niet lang genoeg ben om het echt te snappen. Want het begrijpen van de volle omvang van dit conflict behelst jaren van studie en ervaring. Ik blijf mezelf voorhouden dat ik, zo lang ik het nog niet helemaal bevat, moet blijven onderzoeken hoe, waarom, wie en wat, welke rol spelen in deze kwestie.
Behalve S. was ook K., de documentairemaker, even mijn huisgenoot. Hoewel hij de hele wereld, en dan in het bijzonder de donkerste plekken ervan, heeft gezien, was dit zijn eerste bezoek aan Palestina. Ondanks zijn ervaringen, behoorlijke intelligentie en indrukwekkende belezenheid, was ook bij hem de shock van de ontdekking dat hij totaal geen idee had van de situatie hier. Ik heb de eer gehad om hem rond te leiden in het kamp en daar zag ik bij hem het kwartje vallen over de situatie van de Palestijnse vluchtelingen. Opeens bleek ik expert en was ik op een bepaalde manier trots om te zien dat me lukte om het verhaal blijkbaar duidelijk over te kunnen brengen. Aan de andere kant, drong weer het besef tot me door, dat zelfs de mensen waarvan ik vermoed dat ze veel weten, geen idee hebben.
Zo lang we blijven vertrouwen op kennis waarvan we verwachten dat de ander die bezit, zullen we in een toren van Babel blijven leven wanneer het gaat om het begrijpen van de essentie van problemen. En als je het probleem niet begrijpt, kan je het ook niet oplossen, of wel?
Enfin, mijn tijdelijke huis- en bondgenoten in deze bizarre omgeving hebben mij weer een nieuwe dimensie gegeven aan mijn verblijf hier. De aaneenschakeling van bijzondere ontmoetingen met locals en andere “reizigers” blijft een geweldig cadeau.
Benieuwd naar de volgende mensen die mijn pad zullen kruisen.
