Tinder & Snapchat zonder grenzen
Opeens herinner ik me, terwijl ik vandaag aan de rand van een bijzonder fijn zwembad lag, dat mijn collegaatje me haar Snapchat (een app waarmee (jonge) mensen foto’s de wereld in sturen) liet zien. Ze had de app recent geïnstalleerd en vond een mogelijkheid om mensen bij je in de buurt te volgen. Hoe het precies werkt, begrijp ik niet, maar het komt erop neer dat ze in de app de buurt aan het verkennen was. En opeens, uit het niets plopt er een foto vanuit de wachttoren op, van een van de bewakers die daar werkt! Ze schrok zich natuurlijk kapot. Ervan uitgaand dat ze bekenden tegen zou komen, stuitte ze opeens op iemand met wie ze nooit zomaar contact zou mogen of kunnen maken, als ze dat überhaupt al zou willen. De fysieke muren en andere (on)zichtbare scheidingen tussen Israël en Palestina bestaan in de virtuele wereld blijkbaar niet. Stiekem vind ik dat mooi. Niet eens stiekem, ik vind dat prachtig! Want hoe ongezellig het soms ook is als iemand de hele tijd op zijn telefoon zit, het idee dat mensen elkaar op deze manier een kijkje in elkaars leven geven (bewust of onbewust) zou best nog wel eens voor groter wederzijds begrip kunnen zorgen of misschien zelfs meer vriendschappen? Mijncollega vertelde me dat ook Tinder (een app om mensen te ontmoeten om mee te daten) zich geen bal aantrekt van enige “geografische” grens. Wie weet gaan er zo zelfs wel vijanden van elkaar houden?
Vandaag was ik vrij en heb ik in de echte wereld rondgewandeld en meegelift. Op weg naar de kerk, reed mijn vriend L.(van de souvenirwinkel) langs en bood mij direct een lift aan naar de kerk. De warmte, generositeit en liefde van de mensen hier blijft me raken. Na de mis ben ik weer een kop thee bij L. gaan drinken en werd ik weer in de watten gelegd met een mooie armband, een tak salie uit eigen tuin en een stuk zeep.
Op weg terug naar mijn kamertje, ben ik nog even naar de Melkgrot gelopen. Het uitzicht over het landschap is daar adembenemend mooi. Wat je vanaf daar ook ziet is een gigantische Palestijnse vlag. Idee van die vlag is, dat de bewoners van alle omringende nederzettingen die vlag kunnen zien als een herinnering aan van wie dit gebied eigenlijk is. Een symbolisch, stil maar krachtig protest.
Vol van het uitzicht, de mooie mis én de thee met cadeaux van L., besloot ik nog even een kop koffie bij de Starbucks (mooie kopie) van Bethlehem te gaan drinken. Buiten dat dit de serieus lekkerste koffie is die ik hier tot nu toe heb gedronken, was ook daar weer het ontvangst hartelijk. Betalen voor mijn koffie was een belediging en nadat ik de boodschap voor mijn vader kreeg dat er een bod van duizend kamelen voor me is gedaan, kreeg ik ook van de koffieman een armband!
Rinkelend door mijn nieuwe bijoux lukte het me om via de oude stad terug te lopen naar mijn kamer. De hele middag heb ik heerlijk bij het zwembad van het oude Intercontinental (waar aan de gevel een mooie verkleurde eenzame Nederlandse vlag wappert) gelegen. Er vlogen straaljagers over (dat doen ze in principe alleen tijdens grote protesten) maar uit de onverschillige houding van mijn mede badgasten kon ik opmaken dat het slechts vliegtuigen op weg naar een oefening waren.
Nagenietend van de royale v.i.p. behandeling die het land me deze dag weer heeft gegeven, sluit ik verheugd af met het gevoel dat ik vandaag geen reden had voor een heel zwaar bericht. Ondertussen branden de kaarsen bij Maria voor al mijn dierbaren én meer gelijkheid op aarde.
