Neutraal
Nu ik hier ruim een week ben, probeer ik voor mezelf te analyseren of ik op een bepaalde manier mijn (semi) neutrale houding ten opzichte van de situatie hier kan behouden. Ik kan me voorstellen dat mijn eerdere updates wellicht een ander beeld geven, omdat ik natuurlijk behoorlijk begaan ben met de locals hier. Ik probeer me echter te blijven bedenken hoe alle mensen, die geen onderdeel uitmaken van het systeem, lijden onder het systeem aan beide kanten van de muur.
Mijn directe steun uitspreken voor een van de partijen zal ik daarom ook (proberen te) voorkomen omdat ik daarmee zou erkennen tegen de andere kant te zijn. Boven alles staat, dat ik probeer om met mijn verhaal vooral mijn observaties weer te geven. Mijn observaties zijn met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid gekleurd door mijn eigen visie op de wereld, al dan niet gevormd door mijn westerse basis en vooral (katholieke) opvoeding die naastenliefde altijd boven alles heeft geplaatst. En daar waar de naastenliefde in het gedrang komt, wordt mijn rechtvaardigheidsgevoel wakker en dreigt het gevaar van het verlies van mijn neutraliteit.
Ik ga er veel aan doen om scherp te blijven en echt door te vragen teneinde een zo min mogelijk gekleurd beeld naar buiten te kunnen brengen. Zodat eenieder zijn eigen mening kan vormen naar aanleiding van eigen kennis en gedachten die misschien worden versoberd of verrijkt door mijn berichten?
Vandaag was een fijne dag, de mensen in het kamp hebben de hele nacht ongestoord door kunnen brengen. Ik begin nu het verschil in gezichtsuitdrukking en gedraging te herkennen en voelen. De minder bezorgde en minder vermoeide uitstraling die er vandaag in het kamp hing, was er een die ik nog vaker hoop te zien. Vandaar ook de opgeluchte, gelukkige uitdrukking op mijn gezicht, staand voor mijn eerste goed ontvangen werk.
Met een prachtige maan op de achtergrond die bijna niet op de digitale gevoelige plaat is vast te leggen, duik ik nog even in een eventueel nieuw avontuur. Misschien dat ik volgende week naar Jordanië ga met een groep dansers van mijn werk die optreden op een van de meest prestigieuze festivals in de Arabische wereld in Jerash. Naast de optredens krijgen de dansers de mogelijkheid om herenigd te worden met hun familieleden die in Jordanië wonen. Wederom iets wat voor ons zo vanzelfsprekend is maar voor hen misschien wel een eenmalige reünie…..
