Zondag in Bethlehem
Terwijl ik op de bank ga zitten om een update te schrijven, loopt er voor de deur een jonge knul met een Palestijnse vlag en verderop worden er brandjes aangestoken maar ook zijn de overburen vol passie hun auto aan het schoonmaken en uitzuigen. Wederom protesten omdat er nog geen verandering is in de recent ontstane situatie. Misschien ook om op een bepaalde manier extra aandacht te krijgen nu de Veiligheidsraad morgen een extra vergadering heeft ingelast om de ontwikkelingen hier te bespreken.
De dagelijkse confrontatie met de omstandigheden waarin de mensen hier verkeren en het onmetelijk grote contrast met mijn leven blijft iedere keer weer diepe indruk op me maken.
Vanochtend ben ik heerlijk naar de kerk gewandeld om daarna in alle rust een mooie mis mee te maken. Op mijn weg naar de Melkgrot om een extra kaarsje op te steken voor vriendin, die met haar nog geen week oude baby in het ziekenhuis ligt, leerde ik L. kennen. Een super vriendelijke Palestijnse katholieke man met een winkeltje die me, zodra hij wist dat ik hier niet voor even was, vol geduld meenam door zijn winkel en en passant zijn verhaal vertelde over hoe hij en zijn gezin omgaan met alle uitdagingen waar ze dagelijks tegenaan lopen. Nadat hij mij allemaal cadeaux had gegeven om me veilig en gezegend verder op pad te sturen, heb ik mijn kerststal (met ingebouwd muziekdoosje) die ik eind augustus mee ga nemen gereserveerd, waar ik natuurlijk een grote korting op krijg omdat hij zo dankbaar was voor mijn aanwezigheid hier.
Terwijl ik terug wandelde naar de geboortekerk, belde K., de buurman van M., me om me uit te nodigen voor een kop koffie bij een bar vóór de kerk. Super toevallig dat we zo dichtbij elkaar waren dus ik ben natuurlijk gegaan en heb gelijk wat andere gidsen leren kennen. Het is nu echt laagseizoen voor de mensen die werken in de toeristische sector, dus er wordt veel koffie gedronken. Op mijn weg terug richting guesthouse, moest ik langs een demonstratie en kwam ik daarna toevalligerwijs L. (van de kerststal) weer tegen die er op stond dat ik zijn huis even zou bekijken, hetgeen ik echt niet kon weigeren. Het is een prachtige oude woning midden in de oude stad van Bethlehem met verse salie in de tuin, die ik natuurlijk meekreeg om mijn eigen thee te maken.
Kan me voorstellen dat voor een buitenstaander mijn contact met de lokale mensen hier, als behoorlijk naïef kan overkomen. Normaal gezien zouden er bij mij ook echt louter alarm bellen afgaan bij mensen die speciale prijsjes aan toeristen geven en je uitnodigen bij hun thuis, maar echt geloof me, hier is alles maar dan ook echt alles anders. En ik heb het gevoel dat weigeren (wat ik niet zou kunnen of willen) meer zou zijn dan een belediging, het zou ontkenning zijn van de situatie waar ze in leven. Zoals jullie tussen de regels door kunnen lezen, is dat bij mij geenszins het geval en leer ik door die erkenning misschien wel zoveel mooie mensen kennen?
In de middag heb ik heerlijk gezwommen bij een ommuurd zwembad en waande ik me even op een vakantie in Italië, zoals ik ze vroeger met ons gezin vierde in de Toscaanse heuvels. Wederom een groot contrast maar een bijzonder welkom rustmoment met mijn boek in de schaduw.
Het idee dat ik zo ga slapen en de jonge stoere knul met zijn vlag dat ook gaat doen, maakt ons heel even een piepklein beetje gelijk. Ik hoop dat hij en zijn geliefden door kunnen slapen en niet ruw worden gewekt. Dan droomt hij misschien wel over een vakantie in de Italiaanse heuvels
