-
Het kostbaarste bezit
Vannacht is de zoon van mijn baas gearresteerd en meegenomen naar een onbekende bestemming, waarschijnlijk een gevangenis. Om 04:00 kwam er een grote legermacht in het kamp en zijn er twee jonge mannen meegenomen, waaronder dus de zoon van de baas. De reden waarom hij is meegenomen is me niet geheel duidelijk, maar dat het iets te maken heeft met deelname aan demonstraties, lijkt een verklaring. Als jurist maar zeker ook als mens, is het evenredigheids- of proportionaliteitsbeginsel een basis principe voor mij. Een straf moet altijd gelijk zijn, of in verhouding staan tot de begane overtreding. Dat dit hier, naar mijn idee niet van toepassing is, doet me pijn…
-
Tinder & Snapchat zonder grenzen
Opeens herinner ik me, terwijl ik vandaag aan de rand van een bijzonder fijn zwembad lag, dat mijn collegaatje me haar Snapchat (een app waarmee (jonge) mensen foto’s de wereld in sturen) liet zien. Ze had de app recent geïnstalleerd en vond een mogelijkheid om mensen bij je in de buurt te volgen. Hoe het precies werkt, begrijp ik niet, maar het komt erop neer dat ze in de app de buurt aan het verkennen was. En opeens, uit het niets plopt er een foto vanuit de wachttoren op, van een van de bewakers die daar werkt! Ze schrok zich natuurlijk kapot. Ervan uitgaand dat ze bekenden tegen zou komen,…
-
De Palestijnse vluchteling voor Dummies
Het is weekend, ik neem de gelegenheid om een langere blog te schrijven om iets meer achtergrond over de vluchtelingen hier te geven. Onder andere naar aanleiding van vragen die ik hierover kreeg De lengte van de blog is tekenend voor de complexiteit van de materie. Toen ik M. eerder dit jaar tijdens een conferentie in Parijs leerde kennen, hoorde ik voor het eerst hoe moeilijk het is voor een Palestijn, om buiten de grenzen van zijn eigen land te reizen. Het verhaal dat M.mij vertelde over hoe hij vanuit Palestina drie grenzen moet passeren om vanuit Jordanië te kunnen reizen, omdat vliegen vanaf Tel Aviv überhaupt verboden is, vond…
-
Geloof en geweld in Bethlehem…..
Op de achtergrond zijn mijn huisgenoten druk aan het bidden. Waar mijn geloof mij in eerste instantie richting Bethlehem heeft gestuurd, voel ik steeds meer dat ik hier niet ben omdat ik katholiek ben maar doordat ik katholiek ben. Zonder mijn katholieke opvoeding en vorming zou ik waarschijnlijk niet snel hebben gedacht aan een reis als deze naar het Heilige land. De basis van mijn geloof ligt hier, niet alleen in de geboorte, het leven en de verijzenis van Jezus. Juist de normen en waarden die mij zo aan het hart liggen, komen van mijn opvoeding en hiervandaan. Dat hier inzetten, is een gift die me nederig, dankbaar en bij…
-
Feest aan de andere kant van de muur
Aan de andere kant van de muur, in Jeruzalem is het feest! En niet alleen in Jeruzalem wordt gevierd dat de onrechtmatige veiligheidsmaatregelen die er waren aangebracht bij de Al-Asqa moskee zijn verwijderd, wereldwijd haalt men opgelucht adem. Aan de andere kant zijn er twee partijen nog zoekend naar een juiste reactie op deze recente ontwikkelingen merk ik. 77% van de Israëli’s staat niet achter de beslissing om toe te geven aan de protesten, wat heel begrijpelijk is. Want het plaatsen van de poortjes had natuurlijk te maken met de angst die zij hebben. Ook kan ik me zo voorstellen dat het voelt als gezichtsverlies, er wordt in hun ogen…
-
Neutraal
Nu ik hier ruim een week ben, probeer ik voor mezelf te analyseren of ik op een bepaalde manier mijn (semi) neutrale houding ten opzichte van de situatie hier kan behouden. Ik kan me voorstellen dat mijn eerdere updates wellicht een ander beeld geven, omdat ik natuurlijk behoorlijk begaan ben met de locals hier. Ik probeer me echter te blijven bedenken hoe alle mensen, die geen onderdeel uitmaken van het systeem, lijden onder het systeem aan beide kanten van de muur. Mijn directe steun uitspreken voor een van de partijen zal ik daarom ook (proberen te) voorkomen omdat ik daarmee zou erkennen tegen de andere kant te zijn. Boven alles…
-
Wat je leest ben je zelf
De start van de dag met mijn mede guesthouse logees, blijkt een goed reflectie moment (naast het hier opschrijven natuurlijk). Ik was behoorlijk verrast en onder de indruk door de beslissing van de Israëli’s om de detectie poortjes te verwijderen en wilde dit graag delen. De eerste reactie die ik kreeg: “well I guess it’s good news. I actually don’t understand the whole fuzz about the extra security things”. Goed, ik ben hier niet om mensen te beoordelen, echter ik zou liegen als ik niet even moest slikken om die reactie. Toen ik probeerde uit te leggen waarom het zo groots was, viel het kwartje bij mijn gesprekspartner. Ze had…
-
Vrijheid en alle tijd
Vrijheid kent vele vormen. Een paar jaar geleden organiseerde ik met vrienden een internationaal kamp met als thema “friendship in freedom”. Vriendschap in vrijheid, zoiets simpels en wezenlijks dat je er eigenlijk nooit bij stilstaat hoeveel die vriendschap waard is. In die tijd maakte ik natuurlijk het onderscheid tussen vrij en niet vrij zijn in relatie tot oorlog en vrede maar zeker ook met betrekking tot handicaps die je beperken in je doen en laten. We waren en zijn zo trots dat dat thema mensen verbond voorbij nationaliteit of handicap en echte vriendschappen heeft gebracht zonder beperkingen. Dat ik me nu, drie jaar later, pas ga beseffen dat vrijheid nog…
-
Zondag in Bethlehem
Terwijl ik op de bank ga zitten om een update te schrijven, loopt er voor de deur een jonge knul met een Palestijnse vlag en verderop worden er brandjes aangestoken maar ook zijn de overburen vol passie hun auto aan het schoonmaken en uitzuigen. Wederom protesten omdat er nog geen verandering is in de recent ontstane situatie. Misschien ook om op een bepaalde manier extra aandacht te krijgen nu de Veiligheidsraad morgen een extra vergadering heeft ingelast om de ontwikkelingen hier te bespreken. De dagelijkse confrontatie met de omstandigheden waarin de mensen hier verkeren en het onmetelijk grote contrast met mijn leven blijft iedere keer weer diepe indruk op me…
-
Zaterdag in het Midden Oosten
Zaterdag en dus vrij? Eigenlijk is alleen de vrijdag hier rustdag (qua werk dan en dus tijd voor een demonstratie) en alle andere dagen wordt er gewoon gewerkt. Ik heb besloten dat ik daar niet helemaal aan mee ga doen, en in de weekenden ga “niksen” en verkennen. Vandaag wel een paar uurtjes gaan “werken” met name omdat ik wilde voelen of het weekend hier echt geen weekend is. Conclusie: zaterdag voelt hier in niets als onze zaterdagen maar echt als een doordeweekse dag. In niets is het de dag waarop je echt vrij bent en de wereld het minst van je verwacht qua (zakelijke) verplichtingen, zoals bij ons. Het…
-
Het begin van mijn (schrijf) avontuur
In de zomer van 2017 heb ik acht weken in Bethlehem “gewoond”. De bizar indrukwekkende dingen die ik daar zag, deden mij grijpen naar de pen en schrijven. Schrijven op een manier die voor mij nieuw was. Graag deel ik hier een zogenaamde bloemlezing van blogs die ik in die tijd heb geschreven. In de zomer van 2017 slechts voor een geselecteerd publiek en per heden openbaar toegankelijk. Dag drie is de dag waar mijn kennismaking met de cultuur en met name de situatie hier echt is gestart. In de ochtend ben ik met een taxi (die zijn hier als een uberBlack: je deelt een rit met mensen die dezelfde…
